"𝚙𝚘𝚎𝚖"

مردی راه می‌رفت...... باران می‌آمد...... چترش را باز نکرد..... چترش عصایش بود....

باران و اشک های او در آمیخته بودند.... اولین باری که او را دیده بود هوا بارانی بود.. و آخرین باری که او رفت هوا بارانی بود...

اما حالا باران می آید او نیست.... چشمانش بارانی است و لب مزارش میگرید.....

زمزمه می‌کند.. چرا زیر خاکی؟ گناه دل من چیست؟ جای رز در عمق خاکست؟ من از بوی خاک نم خورده بدم می آید! بوی خاک نم خورده با مزار تو را نمیخواهم.... لطفا فقط یک بار دیگر بیا پیشم فقط یک بار دیگر بوی موهایت را می‌خواهم...

لطفا... برگرد.... دلم تنگ است... تو باران دوست داشتی و حال چشم من بارانی است.... دوستت دارم عزیزم من هنوز منتظرم....